مدلسازی و تحلیل دینامیکی سازه های فضاکار با سیستم اتصال نیمه صلب گویسان ‏‎mero‎‏

تحلیل و طراحی سازه های مشبک، معمولا با فرض عملکرد رفتاری اتصالات بصورت صلب یا مفصلی ساده می شود. با اینحال رفتار واقعی اتصالات بر هیچ یک از این دو محدوده رفتاری منطبق نمی باشد رفتار واقعی اغلب اتصالات در عمل در جایی بین دوحالت فوق الذکر می افتد و رفتار حاصله بر عملکرد رفتاری نیمه صلب موسوم می باشد. عموما از دو روش اصلی برای در نظر گرفتن انعطاف پذیری اتصالات در تحلیل سازه ها بروش سختی استفاده می شود. - در روش اول، ماتریسهای سختی اعضا چنان اصلاح می شوند که اثر نیمه صلبیتی اتصالات در دو انتهای آنها لحاظ شود. - در روش دوم فرض می شود که اتصال نیمه صلب بوسیله تعدادی فنر جایگزین می شود، بطوریکه این فنرها بصورت المانهایی مستقل از هم رفتار می کنند. در مقایسه با سازه های قاب مستطیلی فولادی، مطالعات اندکی بر روی سازه های فضاکار صورت گرفته است. برخی از مطالعات بمنظور بررسی اثرات اتصالات بر روی پایداری گنبدهای مشکب تک لایه و رفتار شبکه های دو لایه انجام شده است. نتایج آزمایشگاهی بر روی عضو و سازه های فضاکار مونتاژ شده، نشان می دهند که درجه گیرداری اتصالات می تواند اثرات مهمی بر روی رفتار سازه داشته باشد. با وجودیکه چندین مطالعه تحصلی بر روی رفتار دینامیکی سازه های فضاکار با اتصالات، نیمه صلب وجود دارد، اما بنظر میرسد که هیچ کار آزمایشگاهی بر روی رفتار دینامیکی سازه های فضاکار با اتصالات نیمه صلب انجام نشده باشد. در این پایان نامه بمنظور مدلسازی نیمه صلبیتی نوع خاصی از سیستمهای اتصال در سازه های فضاکار موسوم به سیستم اتصال ‏‎mero‎‏، از برنامه عمومی المان محدودی ‏‎ansys‎‏ استفاده شد. سپس صحت مدل نیمه صلب، از مقایسه با یک کار آزمایشگاهی استاتیکی در مرجع (31) و نتایج تحلیل آنالیز دینامیک در مرجع (9) مقایسه شد. نتایج تحلیلهای دینامیکی نشان می دهند که نیمه صلبیتی اتصالات بر روی دامنه و فرکانس سازه های فضاکار تاثیر می گذارد، همچنین فرکانس سازه های فضاکار در حد فاصل بین فرکانسهای سازه های با اتصالات مفصلی و صلب قرار می گیرد.